စပၽစ္သီးတိ ခၽၪ္ေရဗင္

တရက္နိခါ ဝမ္းဆာနီေရ ခဲဝါတေကာင္ေရ စပၽစ္ႃခံ တႃခံထဲသို႔ ဝင္ပါလတ္ေတ လွတ္။ ေယခါ အပင္အႁမင့္တေနရာမွာ စပၽစ္သီးမွည့္တိကို ယင္းခဲဝါတြိရပါေရလွတ္။ ယင္းစပၽစ္သီးတိေရ အေရာင္က လည္းလွ၊ အရည္ရရြမ္းနန္႔ ကေကာင္းစားေကာင္းဖို႔ ပံုလည္း ေပၚနိန္ပါေရလွတ္။ ခဲဝါလည္း ဝမ္းဆာဆာနန္႔ သူနန္႔အပါးဆံုး စပၽစ္သီးခိုင္ကို ခုန္ပနာ လွမ္းပါေရလွတ္။ ေယေကလည္း စပၽစ္သီးတိက အင္တန္အႁမင့္မွာေရာက္နိန္ေရခါ ခဲဝါ ခုန္လွမ္းလို႔မမွီႏိုင္ႁဖစ္နိန္ပါေရလွတ္။
တေခါက္ႃပီးတေခါက္၊ အႄကိမ္ႄကိမ္သူခုန္ေကလည္း စပၽစ္သီးခိုင္ကို မမွီႏိုင္ႁဖစ္နိန္ေရ လွတ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ယင္းစပၽစ္သီးတိကို လွ်ာရည္တကၽကၽနန္႔ႂကည့္ ႂကည့္ပနာ ဝမ္းက ဆာဆာ၊ စိတ္ပၽက္လက္ပၽက္နန္႔ စပၽစ္ႃခံထဲကနိန္ ခဲဝါႁပန္ထြက္လားခပါေရလွတ္။ အထြက္မွာ ခဲဝါပါးစပ္က ဇာတိေႁပာလားခ ေရထင္ေရာင္။ “ေဒစပၽစ္သီးတိ ခၽၪ္လိုက္ေတ ဗင္က” လို႔ ေႁပာလားခ ပါေရလွတ္။
ေဒ ပံုႁပင္ေခၽက ဇာကိုေႁပာလားေရလဲဆိုေက “လူတခၽိဳ႔ေရ ကိုယ္ မရ ႏိုင္မွန္း၊ ကိုယ္နန္႔မႁဖစ္ႏိုင္မွန္း ေသခၽာစြာနန္႔ ယင္းခၽင့္ကို မေကာင္းေႁပာပလိုက္ဖို႔၊ မေကာင္းလုပ္ပ လိုက္ဖို႔ အဆင္သင့္ႁဖစ္နိန္တတ္ပါေရလွတ္”။

Source: Aesop’s Fables (retold by Ann McGovern)
Picture: http://www.litscape.com/images/Aesop/The_Fox_and_the_Grapes.jpg

Note: In the begining of this year, I had a few 'happy new year resolutions' and one of them was - I will post some Arakanese pages in this blog.

To fulfill that resolution, I post these pages. Thanks!